Ζητώντας βοήθεια

Πόσο συχνά ζητάμε βοήθεια; Όλοι μας περνάμε κατά καιρούς διάφορες φάσεις στη ζωή μας κατά τις οποίες νιώθουμε ότι δεν καταφέρνουμε όσα θέλουμε, δεν είμαστε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε, δε μπορούμε να διαχειριστούμε κάτι καινούργιο ή απροσδόκητο που μας συμβαίνει ή πολύ απλά τη δεδομένη στιγμή τα αποθέματά μας δεν επαρκούν για να προχωρήσουμε. Τι κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Πόσο έτοιμοι είμαστε να ανοιχτούμε και να αναζητήσουμε βοήθεια και υποστήριξη; Μήπως κλεινόμαστε τότε περισσότερο από ποτέ; Μήπως πρόκειται για τις φορές αυτές που περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε χρειάζεται να απευθυνθούμε κάπου για υποστήριξη και καθοδήγηση; Σε ανθρώπους της στενής μας οικογένειας, σε φίλους που εμπιστευόμαστε ή και σε ειδικούς ψυχικής υγείας κατάλληλα εκπαιδευμένους και έτοιμους να μας συντροφεύσουν στις μπόρες των διαδρομών μας; Η αναζήτηση βοήθειας δεν αποτελεί σημείο για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε ή να διστάζουμε. Φανταστείτε ένα παιδί που έχει επίμονα υψηλό πυρετό, ποιος θα ντρεπόταν να το πάει στο γιατρό; Ποιος θα ντρεπόταν να απευθυνθεί κάπου για βοήθεια; Ο πυρετός μας, είναι εκείνα τα συμπτώματα στα οποία σκοντάφτουμε καμιά φορά. Δε σημαίνει ότι αποτυγχάνουμε, ούτε ότι είμαστε ανίκανοι. Αντιθέτως, η δύναμη να μιλήσουμε για τις μπόρες μας και να δείξουμε τα τρωτά μας σημεία, μας κάνει ξεχωριστούς και αξιοθαύμαστα γενναίους.