Το άγχος εκδηλώνεται με διάφορες μορφές στην καθημερινότητά μας. Είτε ψυχικά συμπτώματα, όπως η ένταση, η ευερεθιστότητα, η ανησυχία, είτε σωματικές ενδείξεις, όπως η ταχυκαρδία, το σφίξιμο στο στομάχι, οι μυϊκοί πόνοι κυρίως στη μέση και τον αυχένα, αποτελούν εκδηλώσεις αυξημένου στρες στον οργανισμό μας. Οι περισσότεροι από εμάς αγνοούμε τα σημάδια, εκτός αν αυτά γίνουν εξαιρετικά έντονα, όπως μια κρίση άγχους, ή φτάσουν να επηρεάζουν εμφανώς αρνητικά την ποιότητα ζωής μας, όπως η συστηματική αϋπνία ή τα συχνά συναισθηματικά ξεσπάσματα με φαινομενικά ασήμαντες αφορμές.
Το άγχος είναι ένα από τα συναισθήματα εκείνα που μπορεί να μας κινητοποιήσει ή και να μας καθηλώσει, στην περίπτωση που αφήσουμε τον έλεγχο ή αγνοήσουμε τα σημάδια του. Η ψυχοθεραπεία που ξεκινά με σκοπό τη διαχείριση άγχους από το άτομο, συνδέεται συχνά με την καλλιέργεια δεξιοτήτων χαλάρωσης και αυτοελέγχου, καθώς επίσης και με την ενδυνάμωση της αυτοεκτίμησης του ατόμου. Ψάχνοντας τις ρίζες του άγχους πιο πίσω στην ανάπτυξη του ατόμου, συναντούμε μοτίβα στις οικογενειακές σχέσεις που εδραίωσαν έναν αγχώδη εαυτό, ο οποίος όμως πλέον δεν είναι επιθυμητός ή λειτουργικός. Η διαδικασία αποδόμησης των αγχωδών αλληλεπιδράσεων περιλαμβάνει ακόμα την αναγνώριση των δυνατών σημείων του ατόμου, την αποδοχή των ευάλωτων πλευρών του και φυσικά την αναγνώριση της χρησιμότητας του άγχους ή αλλιώς την καλή του λειτουργία, σε κάποιες περιπτώσεις. Η αυτοφροντίδα και η καλλιέργεια της αποδοχής του εαυτού μπαίνουν στο επίκεντρο της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας για την αποτελεσματική διαχείριση του άγχους.