Η επιλογή των συντρόφων να διακόψουν τη σχέση τους, είτε πρόκειται για γάμο είτε όχι, αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις στην περίπτωση που έχουν αποκτήσει μαζί παιδιά. Συνήθως η απόφαση για διακοπή της κοινής ζωής καθυστερεί λόγω της ύπαρξης των παιδιών και της ανάγκης των πρώην συντρόφων να βρουν έναν κοινό τόπο συνεννόησης στο γονεϊκό κομμάτι. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πρώην σύντροφοι παρασύρονται από τα ανεπίλυτα συναισθήματα που φέρουν και χρησιμοποιούν το γονεϊκό τους ρόλο για να τιμωρήσουν τον άλλο γονέα ή να δυσχεράνουν την εξέλιξή του.
Η καθοδήγηση των γονέων σε τέτοιες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία, δεδομένου ότι λήξη της συντροφικότητας δεν συνεπάγεται και λήξη της γονεϊκότητας. Κάθε σύντροφος χρειάζεται να δουλέψει ατομικά πάνω στα συναισθήματά του, ενώ και οι δυο μαζί μπορούν να ζητήσουν συμβουλευτική υποστήριξη για τη διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν τα παιδιά τους και την προσαρμογή τους στις νέες συνθήκες ζωής. Η ανατροφή των παιδιών αποτελεί μια διάσταση της ζωής των πρώην συντρόφων που θα τους καλεί συχνά σε έναν κοινό δρόμο. Είναι, λοιπόν, εξαιρετικά σημαντικό οι γονείς των παιδιών που παύουν να είναι σύντροφοι, να συγκεντρώνουν όλη τους την εναπομείνασα ενέργεια γύρω από την υποστήριξη και το αγκάλιασμα των παιδιών τους προκειμένου να διαμορφώσουν όλοι μαζί αυτό το νέο πλαίσιο ανατροφής και σύνδεσης.