Έχω μόνο το τώρα. Την επόμενη στιγμή δεν ξέρω αν θα υπάρχω εγώ, εσύ, όσα αγαπώ, ο κόσμος μας. Έχω πολλά, πάρα πολλά, τώρα. Θέλω να τα αναγνωρίζω και να τα εκτιμώ κάθε λεπτό που περνά. Δεν τα καταφέρνω πάντα, όμως ξέρω ότι είμαι ευλογημένη. Θέλω πολλά και έτσι κάθε μέρα ονειρεύομαι από την αρχή. Τα όνειρα είναι τα φτερά μου. Δεν τα αφήνω να γίνουν εμπόδια και σκοτάδια για όσα μου λείπουν. Μπορώ και απολαμβάνω, ευχαριστιέμαι, μοιράζομαι. Τα πιο όμορφα πράγματα δεν είναι άλλα από όσα μοιράζομαι. Ακόμα κι ο πόνος γλυκαίνει όταν τον κουβαλάνε δύο. Αυτή η στιγμή περνά και δε θα έρθει ποτέ ξανά. Τη βιώνω ολοκληρωτικά. Κι αυτό που είμαι τώρα, σε λίγο θα έχει κιόλας χαθεί. Ξανά και ξανά. Όλα έχουν να κάνουν με το πώς θέλω εγώ να τα δω. Τα πράγματα δεν είναι. Εγώ τα κάνω. Εσύ. Ο καθένας μόνος του και για τον εαυτό του. Οι ενώσεις μας αποτελούν το οξυγόνο για τη ζωή. Συνδέομαι, εμπιστεύομαι, αγαπώ και αυτό δε γίνεται να είναι αλλιώς. Κι αν πέσω θα σηκωθώ για να έχω την ευκαιρία να πέσω και πάλι. Η αγάπη δεν τελειώνει. Την αξίζω, την αξίζεις, την αξίζει. Όπως η μία εποχή διαδέχεται την άλλη, έτσι κι εγώ καλωσορίζω κάθε στιγμή το καινούριο που έρχεται και σίγουρα θα φύγει κι αυτό κάπου παρακάτω. Πηγαίνω με τη ροή, γίνομαι η ροή και προχωρώ.