Μπορεί να είναι παρόντες ή απόντες. Κάποιες φορές ξέρουν τα πάντα και άλλες τα αγνοούν. Τους συναντούμε καθημερινά ή σπάνια. Μιλάμε μαζί τους, ίσως να μένουμε και σιωπηλοί. Τα μάτια μας, ο τόνος της φωνής μας, η σειρά των λέξεων αρκούν για να μεταδώσουν τα συναισθήματά μας. Συχνά ταυτίζεται η σκέψη μας χωρίς να καταλαβαίνουμε πώς συμβαίνει αυτό. Τους λέμε αυτό που σκέφτονται, τους ακούμε να ολοκληρώνουν τις ημιτελείς σκέψεις μας.
Φίλοι. Πολύτιμοι και απαραίτητοι. Ανεκτίμητοι και ασύγκριτοι. Εκείνοι που μας περιέχουν χωρίς να το ζητήσουμε, γιατί ξέρουν ότι το έχουμε ανάγκη, χωρίς να το εκφράσουμε. Εκείνοι που μας σπρώχνουν σε αυτό που φοβόμαστε, γιατί ξέρουν ότι αυτό μας ταιριάζει. Εκείνοι που είναι παρόντες ακόμα και όταν λείπουν, γιατί ξέρουν τον τρόπο να το κάνουν. Εκείνοι που μας δείχνουν το φως, όταν για μας είναι όλα σκοτάδι. Η ελπίδα μας, η δύναμή μας, το μετά μας που μένει πάντα ενεργό, γιατί οι φίλοι μας δεν σταματούν να μας εμπιστεύονται και να μας ενθαρρύνουν να μένουμε κοντά στον πυρήνα μας. Χάρη στους φίλους μας βιώνουμε το αίσθημα της ευγνωμοσύνης στον μέγιστο βαθμό. 