Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξης, μέχρι την τελευταία ανάσα στη γη, η μαμά νοιάζεται, φροντίζει, δίνει, είναι εκεί ακόμα κι όταν λείπει.
Μια λέξη τόσο μικρή, μια έννοια τόσο πληθωρική. Μαμάδες διαφορετικές, παρούσες, διακριτικές, μόνες ή και όχι, κουρασμένες μα ασταμάτητες, με φόβους αλλά τολμηρές, πονεμένες αλλά ανθεκτικές, πληγωμένες μα αυθεντικές. Μαμάδες που προσπαθούν, που κάνουν λάθη, που συγχωρούν, που συνεχίζουν ό, τι κι αν γίνει. Μαμάδες συνηθισμένες, ασυνήθιστες, μοντέρνες, παραδοσιακές, μικρές, μεγάλες, υγιείς, άρρωστες, ζωντανές και ακατάπαυστες.
Αυτή η πρώτη, η πιο σημαντική, η πιο καθοριστική σχέση της ύπαρξης.
Ευλογημένες υπάρξεις.