Όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι με τα σκοτάδια. Εκείνα τα πυκνά, πνιγηρά σκοτάδια που καμία φορά μας τυλίγουν χωρίς να έχουμε ιδέα πώς. Εκείνα τα σκοτάδια που μπορούν να μας καταπιούν οριστικά πριν καλά καλά καταλάβουμε ότι μας εξουσιάζουν. Εκείνα τα σκοτάδια που έμοιαζαν δελεαστικά και τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από σειρήνες παραπλάνησης. Όσο και να φοβηθούμε από τις περιηγήσεις στο άγνωστο, όσο και να διστάσουμε από τις ανασφάλειες που γεννά το σκοτάδι, κάποια στιγμή θα βγούμε πάλι στο φως. Στο φως που ζεσταίνει την ψυχή, στο φως που τυφλώνει τα μάτια καθώς λούζει τα πάντα γύρω μας αποκαλύπτοντας τις πραγματικές τους διαστάσεις, το φως που ξεχειλίζει από μέσα μας και σκορπίζεται παντού, ακόμα και στις πιο αμυδρές αιχμούλες ύπαρξης. Δεν είναι το σκοτάδι ο σκοπός μας, αλλά το φως που πάντα το διαδέχεται. Εμπιστεύσου τη ροή.